Του κόσμου τα παπούτσια είν’ απλωμένα
στο πάτωμα μπλεγμένα ένα σωρό
αγκράφες και κορδόνια στιβαγμένα
ένα τσουβάλι χρώματα θαρρώ..
Γοβάκια με καμάρι φορεμένα
σπορτίφ ή κυριλάτα ταιριασμένα
και φλατ ή μπότες ή και πέδιλα ακόμα
μες τις ντουλάπες εν σειρά αραδιασμένα
Παπούτσια που στα πόδια μας φαντάζουν
πανέμορφα με τάξη γυαλισμένα
και μες τις λάσπες μόλις θα βουλιάξουν
θα γίνουν σαν τα όνειρα … σβησμένα!
Ένα κουβάρι της καρδιάς τα αισθήματά μας
που υφαίνει της ζωής μας τον ιστό
και ξετυλίγεται και πλέκει μετρημένα
τα όνειρα, τις λύπες, τον καημό.
Ένα κουβάρι μέσα μας μπλεγμένο
τα θέλω μας, τα πρέπει , τα μπορώ
και σαν τα χρώματα ατονίσουνε θα μοιάσουν
παπούτσια πεταμένα ένα σωρό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου