Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Κοιτάζω έξω

Τα μάτια μου φεύγουν παραέξω

Μα η καρδιά μένει μέσα

Μέσα από το παράθυρο

Περιμένει υπομονετικά

Εσύ εκεί, εγώ εδώ

Ένα λεπτό τζάμι μας χωρίζει

Τόσο μικρό μα και τόσο μεγάλο

 

Κοιτάζω έξω

Τα χείλη μου φεύγουν παραέξω

Ψάχνω για σένα

 Περιμένω για σένα

Τα σύννεφα παίρνουν τη δική σου μορφή

Κι όμως εσύ

Είσαι τόσο μακριά και τόσο κοντά.